maandag 17 december 2012

Voor lotgenoten in bange decemberdagen


Kerstdrukte 
Vandaag heb ik een extra vrije dag. Met de koffie in de hand en een blik op de kalender realiseer ik het me opeens: de decembermaand vliegt voorbij. En er is nog zoveel te doen voordat het Kerstfeest is. Schoonmaken, kerstinkopen, boom opzetten, etc. Mijn immer-gerustheid-uitstraling verschiet in een willen-vluchten-verkramping. Een dreigend gevoel van totale verlamming maakt zich meester van mij en verstoort mijn vermogen tot ordening. Juist op die momenten prijs je jezelf als man gelukkig met zo’n ‘to-do-list’. Je weet wel, zo’n actielijstje die je vrouw voor je klaarlegt om enige structuur aan je dag te geven. Een soort uittreksel van een cursus ‘rust en ruimte in huis en hoofd’.

Een winkelwagen vol geladen
Elk jaar opnieuw beleef ik het slot van het jaar als een eindsprint om uiteindelijk afgemat de eindstreep van Oudjaar te halen. Deze ochtend is het een wedloop om tijdig de kerstboodschappen binnen te krijgen. Opeens lijkt het alsof je inkopenlijst te lang en de boodschappenkar te vol is. Een moeder met twee kleuters probeert zonder veel resultaat haar winkelwagentje voorwaarts te duwen. De aan haar kar hangende kindertjes oefenen een druk op de wieltjes uit die gelijk is aan de hoeveelheid door haar verplaatste energie. Het nettoresultaat is stagnatie en wachten in de file tussen de winkelschappen.

Jaarlijks ritueel: kerstboom optuigen
Voor velen is het optuigen van de kerstboom een hoogtepunt. Bij mij begint met het ophalen van de kerstdozen van de zolder het feest pas echt! Zeker een halve dag ben je met zo’n kerstboom bezig, als het niet langer is. En dat alles voor twee en een halve week! Met al die kerstspullen lijkt je kamer opeens te klein in verhouding tot de grootte van de boom. Ben je blij dat beide snoeren kerstverlichting het doen, dan zie je ’s avonds dat de lampjes bovenin drie keer zo fel branden als die van onderin de boom. 

Volgend jaar weer?
’s Avonds wacht ik tot mijn vrouw thuiskomt uit haar werk. Ik kijk naar buiten en bewonder de versiering die door mijn overbuurman is aangebracht. Een lichtsnoer dat als een lasso in een boom geslingerd is. Elders hangt een net met gekleurde lampjes schots en scheef om een schuurtje. Toepasselijk is het wel. In het donker krijgt het echt de uitstraling van een kerststal. Als mijn vrouw thuiskomt, ziet ze in één oogopslag wat ik doorstaan moet hebben deze dag. Ze knipoogt me bemoedigend toe: ‘Wat ben ik trots op je dat je dit voor mij hebt willen doen.’ Blij als een geprezen kind stop ik de ‘to-do-list’ in mijn broekzak en haal mijn schouders op. Dan glimlach ik wat schaapachtig naar haar en hoor ik mezelf zeggen: ‘Ach, graag gedaan schat. Zal ik het volgend jaar weer voor je doen?’


6 opmerkingen:

  1. Leuk geschreven blogje Ron :-) Sterkte maar de rest van deze maand!

    Groet,Marga

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel herkenbaar en leuk geschreven Ron, de maand vliegt voorbij.
    Hopelijk vind je toch enkele rustmomentjes om stil te kunnen staan bij wat kerst dit jaar voor jou betekent.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Echt lachen hoe je dit allemaal beschrijft, ik zag het helemaal voor me!
    Ik fietste vandaag speciaal naar de Aldi( half uur fietsen) voor 3 grote scharrelkippen (dit jaar eten we met 12 mensen)...wat denk je? uitverkocht! Dat vind ik echt een grapje van God...wat maak je je druk meid...dan eet je toch gewoon iets anders...toch wel een lekker fietstochtje hè?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. leuke blogpost. Ik zie het voor me gebeuren. En die "To do"list ken ik ook wel.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Voor mijn man is het altijd een echte eindsprint! Met kerstmis is hij dan echt heel moe.

    Je schrijft met veel humor.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Haha, prachtig! Ik dacht alleen dat vrouwen die stress kennen (mijn man stresst gelukkig niet zo snel, ookal geef ik 'm een to-do-lijstje ;)). Leuk geschreven.

    BeantwoordenVerwijderen